Dla introwertyków samotność to jedyna szansa na ładowanie własnych akumulatorów i powrót do równowagi.
Choć trudno może się do tego przekonać ekstrawertykom, to jednak cisza i spokój, jakie niesie przebywanie w samotności może być kojące dla duszy i umysłu.

Poprawa koncentracji

Chwile samotności to swoisty „restart” dla mózgu. Przebywając w towarzystwie cały czas rejestrujemy nie tylko co druga osoba mówi, ale także (a może raczej przede wszystkim) sygnały niewerbalne – ruchy rąk, ciała, otoczenie, dźwięki i ich natężenie. W samotności ograniczamy mocno ilość bodźców z zewnątrz, przez co mamy większą szansę na odpoczynek i jednocześnie odświeżenie umysłu. Łatwiej wtedy także o koncentrację i produktywność – praca, która w biurze, w otoczeniu kolegów zajęłaby nam 3 godziny, w samotności może zająć nam nawet 40 minut. Dlatego też ostatnimi czasy docenia się pracę wykonywaną w domu, przynajmniej w tych zawodach, w których jest to możliwe (np. redaktorzy, księgowe, programiści, graficy) – przy mocnej koncentracji, można wykonać dane zadanie kilka razy szybciej i... cieszyć się wolną chwilą. W biurze, w którym i tak musimy siedzieć wyznaczoną ilość godzin określoną w umowie pracy, nie mamy wystarczającego bodźca do maksymalnej koncentracji – wykonanie zadania szybko skutkuje co najwyżej kolejnym zadaniem do zrobienia, a nie pochwałą i czasem wolnym. Dodajmy jeszcze, absorbujący koledzy czy koleżanki z pokoju, dzwoniące telefony i toczące się wokół rozmowy wiążą się z ogromnym rozproszeniem i jakże często - przerywaniem wykonywanej pracy.

Spojrzenie w głąb siebie

Zdrowa samotność to także okazja by przyjrzeć się sobie – swoim potrzebom, pragnieniom, dokonywanym wyborom.  Przebywając w grupie najczęściej staramy się do niej upodobnić – czy to w poglądach, czy w zachowaniu, co nie zawsze w stu procentach ilustruje nasze potrzeby. Dlatego oprócz asertywności, dobrze jest czasem odpocząć od towarzystwa innych i skoncentrować na własnym wnętrzu. Gdy wiemy kim jesteśmy, gdy wiemy czego chcemy, łatwiej jest nam nawiązywać kontakty z innymi i łatwiej mówić o własnych oczekiwaniach czy potrzebach. Komunikacja z innymi, także z partnerem czy dziećmi, przebiega znacznie prościej, gdy potrafimy otwarcie przekazać swoje myśli szybko i celnie, bez zbędnych wstępów, drażniących przykładów i wypominania przeszłości. Kontakt z samą sobą jest zaś możliwy przede wszystkim w samotności.

Kwadrans samotności

Nie jest to trudne, pod warunkiem, że tego chcemy. Postawmy sobie za cel każdego dnia poświęcić sobie i tylko sobie, choćby kwadrans. Wyłączmy telefon (telefony), telewizor, radio, cieszmy się ciszą. Najczęściej dopiero wtedy zauważamy ten tabun myśli pulsujących w głowie. Początkowo możemy czuć się nieswojo w otoczeniu ciszy, jednakże jest to tylko pierwsze wrażenie.

• W pracy

Jeżeli pracujesz w domu, przy komputerze, wyłącz wszystkie dzwonki, powiadomienia, pocztę, telewizor, radio, wszystkie, absolutnie wszystkie dźwięki. Skup się na zadaniu. Będziesz zdumiona jak wiele osiągniesz w krótkim czasie, gdy nic i nikt ciebie nie rozprasza.
Jeżeli pracujesz w biurze, zamknij drzwi od pokoju, zaopatrz się w zatyczki do uszu, uprzedź kolegów, że kończysz ważny projekt i przez pół godziny nie ma cię dla świata (o ile nie wybuchnie pożar i inne klęski). Takie działanie znacznie zwiększy twoją efektywność. Nie obawiaj się nawet przekazać takiego komunikatu szefowi czy szefowej, zwłaszcza jeżeli jego czy jej styl pracy polega na wysyłaniu do ciebie dziesięciu maili dziennie przeplatanych telefonami (chyba, że pracujesz jako recepcjonistka, bądź sekretarka, wtedy z racji wykonywanej pracy takie działanie będzie niemożliwe) – spokojne wytłumaczenie, że potrzebujesz godziny na zadanie, aby wykonać je szybko i efektywnie, z pewnością go/ją przekona.

• W domu

Odrobina samotności w domu dla poukładania swoich myśli i „restartu” mózgu także jest możliwa do osiągnięcia, nawet jeżeli twój dom aż huczy życiem, a dzieciaki rządzą telewizorem (czego nie popieramy:) ). Przy małych dzieciach wybór jest mocno ograniczony – prawdopodobnie cisza jest możliwa tylko gdy śpią, bądź gdy ich nie ma (w przedszkolu, u babci, z tatą na spacerze itd.). To ty musisz znaleźć porę odpowiednią dla siebie; może to być wcześnie rano, gdy masz ochotę w ciszy delektować się filiżanką zielonej herbaty (zobacz artykuł: Chwile wyciszenia cz.2) czy późnym wieczorem, podczas kąpieli. Choćby kwadrans ciszy dla zdrowia umysłu. Jeżeli masz więcej czasu, możesz oczywiście wypróbować medytację na co dzień polecaną przez naszą ekspertkę Katarzynę Chustecką, prowadzącą zajęcia z jogi (zobacz: Medytacja na co dzień).

fot. Galeria Wellnessday.eu / "I'm a woman"

Komentarz eksperta:

Mateusz Grygiel, psycholog:

Samotność rzeczywiście może mieć zbawienny skutek dla koncentracji na określonym zadaniu czy też na regeneracji umysłu po dniu w hałaśliwym biurze czy wizycie głośnej części rodziny. To jak spędzimy te chwile, które mamy tylko dla siebie zależy rzecz jasna od nas samych i naszych upodobań. Odłączenie się od nadmiaru bodźców, zwłaszcza dla osób introwertywnych, jest elementem niemalże niezbędnym dla higieny psychicznej i przeciwdziałania skutkom chronicznego stresu.
Jednakże samotność należy rozróżnić od poczucia osamotnienia. Niektórym osobom przebywanie w pojedynkę łączy się z trudnymi doświadczeniami rozstania, straty czy tęsknoty i smutku. Wówczas osoby te, mogą niejako chronicznie poszukiwać relacji lub jej substytutu w postaci telewizji, komputera czy obowiązków zawodowych a czasem używek. Jeśli takie zachowania zaczynają przechodzić w trwały mechanizm, warto skorzystać z porady terapeuty lub zgłosić się na psychoterapię indywidualną lub grupową. Może dać to szanse na uświadomienie, co kryje się za ucieczką od mojego samotnego „ja”.