Nazywają je wiercipięta, świszczypała, urwis, łobuz, gapa. Mówią o nich „zdolny, ale leniwy”, myśli tylko o niebieskich migdałach”, „ma pstro w głowie”, „nie umie usiedzieć na miejscu”.

Dzieci z cechami ADHD - dzieci, które są problemem, dzieci z problemami.

W literaturze można je odnaleźć pod postaciami: Tygryska z Kubusia Puchatka, Pippi Pończoszanki, Ani z zielonego wzgórza czy Tomka Sawyera.
W każdej większej grupie dzieci, w prawie każdej szkolnej klasie można spotkać przynajmniej jedno dziecko z cechami ADHD. Przyjmują rolę „klasowego błazna”, „roztrzepanego profesora”, „agresywnego łobuza” lub wycofują się całkowicie i stronią od kolegów. 

Dzieci z cechami ADHD jest, około 10-12%, ale tylko nieliczne 2-5% mają naprawdę ADHD.

Dla jednych to tylko krótki okres spowodowany problemami socjalnymi lub domowymi. Dla innych to przedłużający się stan, którego skutkiem są kłopoty w nauce i zaburzone relacje z rówieśnikami. W skrajnych przypadkach depresja niejednokrotnie prowadząca do całkowitego odizolowania się lub prób samobójczych.

Leczenie ADHD przebiega dwutorowo i pierwszej fazie obejmuje nie tylko dziecko, ale także jego otoczenie. Dziecku należy stworzyć optymalne warunki rozwoju, jednocześnie konsekwentnie wymagając wypełnienia stawianych na jego miarę zadań. Nauczyć je strategii zachowań, które pozwolą mu, mimo deficytów, radzić sobie z otaczającym je światem. Drugą możliwością, stosowaną albo równolegle, albo w razie niepowodzenia wyżej wymienionych metod, jest długie (czasem wieloletnie) leczenie farmakologiczne.

Kiedy pomimo wyraźnych cech ADHD, choroba nie zostanie potwierdzona diagnozą lekarską lub kiedy pomimo leczenia nie da się zaobserwować poprawy, trzeba się zastanowić czy przyczyn dolegliwości dziecka nie należy szukać gdzie indziej.

Cechy ADHD takie jak:
• zaburzenia koncentracji uwagi
• zaburzenia pamięci
• problemy z zasypianiem
• wahania nastroju
• nadmierna aktywność
• agresja i autoagresja

mogą być związane z innymi chorobami np.: chorobą tarczycy czy zaburzeniami przemiany materii.

Tak jak podobne są objawy tych chorób, tak sposób leczenia jest absolutnie różny. Niedoczynność tarczycy leczy się podając brakujące organizmowi hormony. Zaburzenie metaboliczne KPU podając wypłukiwane z organizmu mikroelementy.

Najczęściej spotykaną chorobą tarczycy ( 8-10% populacji) jest autoimmunologiczne zapalenie tarczycy typu Hashimoto. W chorobie Hashimoto układ odpornościowy atakuje i „pożera” własną tarczycę. Omyłkowo rozpoznaje jej tkankę, jako obce ciało. Następnie wytwarza przeciwciała, które niszczą komórki tarczycy, doprowadzając tym samym do przewlekłego procesu zapalnego i upośledzania jej funkcji, a z biegiem czasu do całkowitego jej zniszczenia. Aby jednoznacznie stwierdzić chorobę Hashimoto, najczęściej wystarczy przeprowadzenie badania USG tarczycy oraz określenie stężenia przeciwciał anty-TPO we krwi. Badanie poziomu TSH, FT3 i FT4 służy określeniu stopnia niedoczynności tarczycy i ustaleniu odpowiedniej dawki podawanych hormonów.

Najbardziej typowe objawy, które towarzyszą chorobie Hashimoto, to dolegliwości związane z niedoczynnością tarczycy:

• osłabienie, stałe zmęczenie;
• depresyjny nastrój, depresja, ataki lęku i paniki, rozdrażnienie;
• niskie ciśnienie krwi;
• tycie;
• marznięcie, obniżona temperatura ciała;
• osłabienie koncentracji, osłabienie pamięci;
• zaburzenia rozwoju psychicznego i fizycznego u dzieci;
• zaparcia, wzdęcia;
• łuszcząca się i swędząca skóra głowy;
• apatyczny wyraz twarzy, poranne obrzęki wokół oczu;
• zaburzenia osobowości;

Niekiedy w początkowej fazie choroby lub w rzutach choroby Hashimoto mogą pojawić się objawy nadczynności tarczycy. Jest to związane z tym, że hormony zmagazynowane w niszczonej tkance tarczycy uwalniane są do krwioobiegu w sposób gwałtowny i niekontrolowany. Komplikuje to dodatkowo prawidłowe rozpoznanie choroby, szczególnie w jej wczesnym stadium.

zobacz też: Hashimoto - najczęściej spotykana choroba autoimmunologiczna, a wciąż mało znana.

Typowe dolegliwości związane z nadmiarem hormonów tarczycy we krwi i tkankach:

• kołatanie serca, tachykardia
• wysokie ciśnienie krwi
• nerwowość, drażliwość
• osłabienie i bóle mięśni
• drżenie rąk
• zaburzenia snu
• pocenie się, ciepła i wilgotna skóra
• wilczy apetyt i pragnienie
• utrata wagi pomimo dobrego apetytu
• luźne stolce

Tak jak w przypadku niedoczynności i tu nie wszystkie objawy muszą wystąpić jednocześnie.

Innym schorzeniem wartym omówienia w kontekście ADHD, jest KPU (kryptopiroluria).

KPU jest uwarunkowanym genetycznie zaburzeniem metabolizmu hemu, które obserwuje się u około 10% populacji. Kryptopiroluria doprowadza do zubożenia organizmu w cynk, witaminę B6 i mangan. Dzieje się tak, ponieważ powstające podczas syntezy hemu (czerwonego barwnika krwi) pirole tworzą we krwi nierozpuszczalne związki z witaminą B6 i cynkiem.

Prof. Armin Heufelder z Monachium pisze: "Występuje charakterystyczny związek między kryptopirolurią u dzieci i młodzieży i ADHD. Zwiększone wydalanie piroli wraz z moczem przekonywująco często zauważa się u dzieci z zaburzeniami pamięci krótkotrwałej, brakiem koncentracji uwagi, trudnościami w nauce, dysleksją i brakiem odporności na stres. Wielu terapeutów m.in. Bodo Kukliński wraz z zespołem współpracowników z ośrodka w Rostoku, donosi o spektakularnych sukcesach terapeutycznych przy stosowaniu substytucji cynku, witaminy B6 i manganu.”

Typowe objawy KPU:

• ciągłe bóle mięśni i stawów
• zaburzenia koncentracji i pamięci
• niezapamiętywanie snów
• ciągłe zmęczenie
• podatność na infekcje
• nadmierna ruchliwość stawów, hipermobilność
• zaburzenia trawienia
• nietolerancja lekarstw
• niskie ciśnienie krwi

Dlatego zanim zapadnie decyzja o długotrwałym, farmakologicznym leczeniu dziecka, warto sprawdzić czy zaburzenia nie wynikają z innych przyczyn. Warto zasięgnąć informacji o takich chorobach jak Hashimoto, czy zaburzeniu metabolicznym - KPU. Należy wykonać pełną diagnozę tarczycy dziecka, i przeprowadźcie test-ankietę KPU i ewentualnie wykonać badanie moczu - HPU-Urintest®.
 

Artykuł powstał na podstawie książek „Jak żyć z Hashimoto?” i „Jak żyć z KPU?” wydanych przez Pro Medica Media sp. z o. o. oraz artykułu prof. dr med. Armina Heufeldera.

Bliższe informacje na temat choroby Hashimoto i KPU znajdziecie na stronach Pro Medica Media sp. z o. o.
www.hashimoto.pl  oraz  www.kpu-hpu.pl

POLECAMY:

Śmieciowe jedzenie podwaja ryzyko występowania ADHD

Badacze egzaminowali dietę niemal dwóch tysięcy nastolatów i doszli do wniosku, że zachodni styl odżywiania bardziej niż dwukrotnie zwiększa ryzyko występowania ADHD w porównianiu do zdrowego stylu odżywiania (dieta bogata w warzywa, owoce, pełne ziarna, kwasy omega-3 itd.)

Dioksyny, pestycydy, bisfenol A, ftalany: substancje, które wpływają na nasz układ hormonalny

Niektóre substancje występujące w naszym środowisku działają jak fałszywe hormony i mogą mieć związek z częstszym występowaniem ADHD czy autyzmu - mówi w rozmowie z PAP neurobiolog. Zdaniem dr hab. Małgorzaty Kajty z Zakładu Neuroendokrynologii Doświadczalnej w Instytucie Farmakologii PAN w Krakowie, niektóre związki wytwarzane przez człowieka na skalę przemysłową są substancjami hormonalnie czynnymi - mogą działać na nasz układ hormonalny i mieć wpływ na pracę mózgu.

Bierne palenie powoduje wzrost zachorowań na ADHD u dzieci

W ostatnim badaniu naukowcy przeanalizowali pod 50 tysięcy wyników badań dzieci w Stanach Zjednoczonych przeprowadzanych w latach 2007-2008. Rodzice byli pytani, czy lekarz albo nauczyciel zwrócił im uwagę na trudności w uczeniu się ich dziecka, ADHD i inne zaburzenia zachowań.

Metoda kontrolowanego płaczu - spokój rodziców, stres dziecka.

Badania wykazały, że poziom kortyzolu, hormony stresu pozostaje wysokie u płaczących dzieci, nawet kilka dni po tym, jak „nauczą się” same uspokajać. Oznacza to, że maleństwo jest nadal nieszczęśliwe mimo tego, że milczy.