- Szczegóły
- Opublikowano: 16 maj 2012 16 maj 2012
Być rodzicem to wspaniała rola, w której spełniamy się całe życie. To jakimi będziemy rodzicami przez pierwsze lata życia dziecka, będzie rzutowało na nasze relacje z nim w latach kolejnych - także w niezwykle trudnym okresie nastoletnim. Oto krótki PORADNIK EMOCJONALNY, w którym zwracamy uwagę na istotne elementy wychowania.
1. Rozmawiaj z dzieckiem o uczuciach
I tych pozytywnych i negatywnych. Gdy jesteś zła, szczęśliwa, smutna, radosna itd, mów o tym, nazywaj uczucia. Pomóż dziecku również w nazywaniu uczuć np. „widzę, że jesteś radosny, bo to twoja ulubiona bajeczka”, „smutno ci, bo musimy już wyjść od babci?”, „jesteś zły, bo nie pozwoliłam na kupienie tej zabawki?”.
fot. Simona Balint / sxc.hu
2. Uprzedzaj dziecko o następujących wydarzeniach
Dla ciebie może być oczywiste, że za piętnaście minut musisz wyjść z domu, bo umówiłaś się z koleżanką. Dziecko o tym nie wie. Dobrze jest uprzedzać dziecko, dostosowując komunikat do wieku dziecka. (Gdy dwulatkowi powiemy: wychodzimy z domu za piętnaście minut, to nie będzie to dla niego jasne, natomiast gdy powiemy: wychodzimy z domu gdy skończy się ta bajeczka, to jest już to bardziej zrozumiałe). Niektórym dzieciom trudno jest łagodnie przejść z jednej czynności do drugiej – wtedy szczególnie ważna jest przewidywalność dnia i uprzedzanie dziecka o następujących po sobie czynnościach.
3. Rutyna łagodzi obyczaje
Tak jak pisaliśmy – przewidywalność zdarzeń to bezpieczny świat dziecka, po którym łatwo się porusza i dziecko i rodzice. Dbaj szczególnie o rytuał wieczorny prowadzący do snu.
4. Wychowujcie wspólnie
Najczęściej to matka spędza więcej czasu z dzieckiem i ma decydujący głos w wielu sprawach (w co ubrać, co dać dziecku zjeść itd.). Jednakże ważne jest aby rodzice tworzyli wspólny front (chociaż to nie wojna, tylko wychowanie dziecka), wspierali się wzajemnie i w kryzysowych sytuacjach (właśnie np. napadach złości) reagowali podobnie, według ustalonego wcześniej planu. Żadne z rodziców nie powinno podważać zdania drugiego, niezależnie od wieku dziecka (pamiętajmy, że dziecko uczy się przez obserwację i bardzo szybko wyłapie luki między rodzicami). Jeżeli decydujecie się np., zrezygnować ze smoczka, wyrzucenie smoczka nastąpiło za zgodą dziecka przy wsparciu mamy, to przy pierwszym rozpaczliwym płaczu dziecka, niech tatuś nie szuka w obłędzie zapasowego. Wspierajcie się wzajemnie i szanujcie – zgodni rodzice to bezpieczny świat dziecka.
5. Dla dziecka najważniejszy jest twój czas
Nie tysiące zabawek, nie najnowsze bajki itd. Twój czas, jaki poświęcasz tylko i wyłącznie dziecku jest dla niego najcenniejsze. Dbaj o to by spędzać czas razem z dzieckiem a nie obok dziecka. Czytajcie książki, chodźcie na spacery, układajcie klocki, opowiadajcie sobie nawzajem wymyślone historie, bawcie się w teatrzyk itd... Pomysłów na wspólne zabawy z dzieckiem może być całe mnóstwo (Zobacz: 5 pomysłów na zabawę z małym dzieckiem). Warto także wciągać dziecko w codzienne obowiązki – nawet bardzo małe dzieci. Półtoraroczne dziecko jest najczęściej niezwykle zaabsorbowane odkurzaczem – pozwól mu odkurzać, nawet jeżeli skończy się to tylko na trzymaniu działającego odkurzacza w rączce. Także wspólne gotowanie może być frajdą i dla mamy i dla dziecka (pamiętaj o bezpieczeństwie pociechy).
A że będzie trochę więcej bałaganu? Pomyśl: chcesz mieć szczęśliwe dziecko czy sterylny dom?
6. Nastawiaj się na drogę, nie na cel
Dzieci interesuje sama czynność – nie tylko efekt. Może się zdarzyć, że na plac zabaw będziecie szli godzinę tylko dlatego, że każdy kwiatek po drodze będzie przez malucha dostrzeżony. Czy to źle? Nie! Jak podkreśla coach Małgorzata Krawczak, to dorośli są nastawieni na efekt, na rezultat, maluchom sprawia frajdę już samo działanie. Zamiast poganiać dziecko spójrz na świat jego oczami – zachwycaj się każdym napotkanym robaczkiem, oglądajcie chmury...
7. Postępuj tak, jak chcesz żeby twoje dziecko postępowało
Zachowania i nawyki w pierwszym okresie dzieci przejmują z otoczenia – czyli najczęściej od swoich rodziców i opiekunów. Nie chcesz żeby twoje dziecko krzyczało – to nie krzycz. Nie chcesz żeby kłamało – nie kłam. Nie chcesz żeby nie jadło słodyczy – zrezygnuj z nich sama. To proste i trudne jednocześnie, prawda? (Polecamy także artykuł: Jak budować w dziecku poczucie własnej wartości oraz Jaki wpływ mają rodzice i wychowanie na kształtowanie świadomości i akceptacji ciała?)
8. Buduj autorytet rodzica
Rodzicem jest się całe życie, dlatego swój autorytet rodzica należy budować cały czas. Każdy może mieć lepsze i gorsze dni, może mieć mniej czasu czy cierpliwości dla malucha. Dzieci poddają rodziców surowej ocenie, pamiętają szczegóły, które nam uchodzą w niepamięć. Pytaj siebie: co mogę zrobić aby być lepszym rodzicem? Co mogę zrobić aby moje dziecko wspominało szczęśliwie swoje dzieciństwo? Co mogę zrobić aby dziecko miało do mnie zaufanie także w przyszłości? Być rodzicem niemowlęcia jest stosunkowo prosto, coraz więcej pytań pojawia się wraz z dorastaniem dziecka. Rodzicielstwo to nieustający proces jak twierdzą psychologowie. Warto o tym pamiętać. (Zobacz artykuł: Wychowanie, podróż bez mapy i kompasu oraz książkę: 10 błędów popełnianych przez dobrych rodziców)
Beata Mąkolska
Komentarz eksperta
Konsekwencja w wychowaniu jest jednym z najważniejszych i najtrudniejszych zadań dla rodziców. Jeśli oboje rodziców ma takie same poglądy na wychowanie i tak samo reaguje na dziecko, buduje to w maluchu poczucie bezpieczeństwa i stałości oraz przewidywalności świata. Dzięki takiej postawie rodziców, dziecko nie boi się zostać małym badaczem świata, ufa innym i wie, że w sytuacji zagrożenia może zwrócić się i do mamy i do taty. Gdy jeden rodzic podważa zdanie drugiego dziecko na poziomie poznawczym będzie rozdarte między dwom prawdami (słowa rodzica przyjmowane są bezkrytycznie) a na poziomie emocjonalnym przestraszone – okaże się bowiem, że świat jest warunkowy i zmienny i nie wiadomo jak się zachować.
Co jeśli jednak mamy inne zdanie na dany temat? O ile wcześniej nie doszliśmy do konsensusu, warto omówić całą sytuację, ale we dwójkę, nie przy dziecku. Jeśli widzimy, że partner przekazuje maluchowi coś, z czym się nie zgadzamy warto powstrzymać się od reakcji w tym momencie i przedyskutować problem w najbliższym czasie. Ważniejsze jest, aby zachować w dziecku poczucie stałości i bezpieczeństwa. Gdy partner nas przekona do swojego poglądu, malucha można przeprosić i przyznać się przy nim do błędu.
źródła: Rozwój psychiczny dziecka od 0 do 10 lat. Frances L.Ilg, Louise Bates Ames, Sidney M.Baker, GWP, Sopot 2010; George M.Kapalka,„Niegrzeczne dzieci. 9 kroków do posłuszeństwa”, GWP, Sopot 2012; Krystyna Łukawska "Szczęśliwi rodzice - szczęśliwe dzieci", GWP, Sopot 2011
Artykuł jest częścią akcji DZIECKO TEŻ CZŁOWIEK prowadzonej na portalu Wellnessday.eu w maju i czerwcu 2012. Akcja ma na celu zwrócenie uwagi na konieczność wychowania dziecka poprzez szacunek do niego i uznawanie odrębnej tożsamości dziecka.
PATRONAT HONOROWY NAD AKCJĄ OBJĄŁ
"Jestem przekonany, że prowadzona przez portal akcja spotka się z dużym zainteresowaniem, a wypowiedzi ekspertów pomogą wszystkim, którzy szukają pomocy w mądrym wychowaniu swoich pociech."
Rzecznik Praw Dziecka Marek Michalak
Tematy, które już się ukazały:
Akcję wspierają:
